Afsim

با دلــــــــــــم غریبی کردی ..
                                 رفتی و پیشم نموندی ..
                                  (Afsi)
هـــــــــر چی که واست نوشـــــتم !
                                 همه رو  زدی سوزوندی ..

زیر باران

ﺑﺎ ﺗـﻮ ﻫـﺴــﺘﻢ ﺳﻬـــﺮﺍﺏ . . .

ﺗﻮ ﮐـﻪ ﮔـﻔﺘﯽ : : :

" ﮔـﻞ ﺷـﺒﺪﺭ ﭼـﻪ ﮐـﻢ ﺍﺯ ﻻﻟﻪ ﯼ ﻗـﺮﻣـﺰ ﺩﺍﺭﺩ؟"

ﺭﺍﺳـﺖ ﻣﯽ ﮔــﻮﯾﯽ ﺗـﻮ !!!

ﭼـﻪ ﺗﻔــﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ' ﻗـﻔـﺲ ﺗﻨﮓ ﺩﻟـــﻢ ...

ﺧـــﺎﻟﯽ ﺍﺯ کَــﺲ ﺑﺎﺷـﺪ ؟؟؟

ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗــــﻮﻝ ﺗـﻮ ﭘـﺮ ﺍﺯ ﻧﺎﮐـــــﺲ ﻭ ﮐـــﺮﮐـــﺲ ﺑﺎﺷــــﺪ ؟؟؟

ﻣـــﻦ ﻧـﻪ ﺗﻨﻬــــﺎ ﭼــﺸــﻤــﻢ ،،،

ﻭﺍﮊﻩ ﺭﺍ ﻫـــﻢ ﺷـﺴــــــﺘﻢ !!!

ﻓﮑــــــﺮ ﺭﺍ . . .

ﺧـــﺎﻃــــﺮﻩ ﺭﺍ . . .

ﺧــــﻮﺍﺏ ﯾﮏ ﭘﻨﺠـــــﺮﻩ ﺭﺍ . . .

ﺯﯾـﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑــﺮﺩﻡ . . .

ﭼﺘﺮﻫــــﺎ ﺭﺍ ﺑﺴــﺘﻢ . . .

ﻣــﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬـــﺮ ﭘﯿـﻮﺳــﺘﻢ . . .

ﻣــــﻦ ﻧﻮﺷـــﺘﻢ ﻫــﻤــــــﻪ ﯼ ﺣــــــﺮﻑ ﺩﻟـﻢ . . .

ﺁﺭﺯﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔــﻔـﺘﻢ ﮐــﻪ : : :

ﻫــﻮﺍ . . .

ﻋـﺸــﻖ . . .

ﺯﻣـﯿﻦ . . .

ﻣـﺎﻝ ﻣـﻦ ﺍﺳﺖ . . .

ﻭﻟـــﯽ ﺍﻓـﺴــــــﻮﺱ ﻧـﺸـــــﺪ . . .

ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣــﻦ ﻧـﻪ ﻋــﺎﺷـﻖ ﺩﯾﺪﻡ ' ﻧـﻪ ﮐـﻪ ﺣــﺘﯽ ﯾﮏ ﺩﻭﺳــــﺖ !!!

" ﺯﯾـــﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣــــﻦ ﻓـﻘـﻂ ﺧــﯿـﺲ ﺷــــﺪﻡ "😔

ناگفته

در عوعوی سگان شکاری

 
در جیغ موزاییک های شکسته

در لامصب این لبها!

شاعری نمانده است که...!

زایمان زمستان است

در کنار رختهای ولو

سیگارهای خیس

لبخند های اریب!

رحل نگاهت را باز کن

لا مذهب

بگذار این شاعر

شعر نیمه تماش را بسراید

                                                            در خلوت خسوف چشمانت"

باران

این روزها سجاده ام مدام خیس می شود

وقتی جواب سوالهایم،

سکوت!

هیس!

می شود

و نگاهت، که همچنان برای من خسیس می شود

دلخوش نباش از امتناع اجابتت

ای عروس  کولی وش

نه که زیباییت برای من نفیس می شود

نه!

این کودک خواهش بیشتر حریص می شود

از واژگان شعر من بیرون برو!

ببین چگونه شعر من سلیس می شود

خیرش دهد خدا-این شعر را-

که در نبودنت برای من،بهترین انیس می شود

تمام حرف من این است:

به حکم قانون دلم-که اساسی است-



 

                                                  " باران "  فقط برای من خیس میشود

عشقا فراموش " عشقا فراموش

دیشب نه از باد خبری بود

نه از دستان تو

موهایم را در جا رختی آویزان کردم

و پیراهنی را که

گلهایش پژمرده شدند

از پاییز نگاه تو

(چراغ های رابطه تاریکند)

تاریک تر از شب قیرگونی که

شاعری سپیده هایش را می سراید

در سیاهی چشمانی که بی خوابش می کند

هر شب...

منتظر

لا اقل بگو نمی خواهی برگردی !


اینطوری تکلیف خودم را می دانم  ..


و باز...


منتظر می مانم !

یارم رفت

من"

تمام هستی ام را در نبرد با سرنوشت '

در تهاجم با زمان ' آتش زدم .. کشتم !

من بهار عشق را دیدم  ولی باور نکردم

یک کلام در جزوه هایم هیچ ننوشتم..

من"

زمقصدها  پی مقصودهای پوچ افتادم

تا تمام خوب ها رفتند و ..

خوبی ماند در یادم !

من"

به عشق منتظر بودن همه صبر و قرارم رفت


 بهارم رفت !

                  عشقم مرد !

                                     یارم رفت !

چشمانت"

چشمانت" دست داشتند

                                در سقوط این پنجره

 

در ترافیک عصر پنچشنبه های  این شهر

 

      در سیاهی                        سپیدهای که..
 
                      برایت سرودم

 

در ضجه های کوه بیستونی که

 

                          که بی ستون است دیگر..

 

 
                                چشمانت" دست داشتند...